"İnsan olmak lazım" dedi.
Ciddiydi bir o kadarda samimi
"İnsanlığı kurtarmak için önce insan olmak lazım"
Her birimiz insan olarak doğmuyor muyduk? Her çocuk masum değil miydi? İnsan olmak..
Neydi bunu bu kadar zor hale getiren ve neydi bize insanlığımızı unutturan? Ekmek parası mı? Şan şöhret hırsı mı? Bencilliğimiz mi? Hayır hiçbiri olamazdı. Küçük bir çocuğu katlettirecek vicdanın suçlusu hiçbiri olamazdı. Yoksa insanlık denen o ince çizgi doğuştan gelmiyor muydu? Sahi sonradan mı öğreniyorduk biz insan olmayı yardım etmeyi, vicdanı, merhameti Ve yine sonradan mı öğreniyorduk hissizleşmeyi, bencilliği, nankörlüğü...
"Haklısın" dedim. Onlarca kişi insanlık ölmüş diyor. Oysa bunu diyen tek bir kişi bile bir şeyler yapsa küçük bir yardım, bir şeyler değişmez miydi? Bir insanı kaldırsa yerden, bir tabak su koysa kapısının önüne yumuşamaz mıydı içi?
Garip bir kavram insanlık. Böyle konuşuyorum, konuşuyoruz ama nasıl insan olunur nedir insanlık bilmiyorum, tarif edemiyorum. Biz insan mıyız cidden hangimiz en son ne yaptık onu da bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var o da ölenin de öldürenin de kaybedenin de biz olduğumuz. Bir kazanansa yok..
Yazar: Pişmaniye
0 yorum:
Yorum Gönder