Sokaklar

Boş sokaklar...
O loş lambalarla var olan,
boş sokaklar...
Sanki uzun bir savaşın,
mağlubiyetini taşıyorlar.
O beceriksiz bir graffitinin mağduru duvarlar...
yaralı gibi.
Sen gibi.
O cüretkar yalnızlık şimdilerde...
Öfkeli bir azarlayış gibi.
Yorgunlar.
Şehrin yalnız sokakları da ruhun gibi yorgunlar.
Gözlerin gibi.
En suskunu da gökyüzü.
Gözyaşları kedere çalmış.
Yağmur da yağmıyor işte.
Ama yine de,
Sokaklar anlar seni.
Anlatır.
Bazen kabalaşsa da gecenin hafif ayazı,
Aldırma.
O da anlar anlatamadıklarını
Ne de olsa,o bazı anlarda,
sözler, gözlerin önünde diz çöker.
Ve sen, zamanın kederli izi...
ağır soluklarla kaybolursun
hüzünlü şarkılarda...